Oυγκάντα - Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά...έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε στις 05:30 καθώς είχαμε κανονίσει με τον οδηγό να πάμε εκδρομή στους καταρράκτες Sipi στο βουνό Elgon στα ανατολικά της χώρας στα σύνορα με την Κένυα.

Συμφωνήσαμε για την μεταφορά μας να πληρώσουμε 300.000 σελίνια και οι τρεις μαζί και κάναμε 3 ώρες για να φτάσουμε στο προορισμό μας.

Αρχικά πήγαμε στο Sipi falls resort που ήταν ιδανικό για ένα καφέ με θέα τον μεγαλύτερο καταρράκτη!! Εκεί βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες με την βοήθεια ενός υπαλλήλου που έπειτα μας πρότεινε να έρθει μαζί στην πεζοπορία που θέλαμε να κάνουμε για να μας δειχνεις το μονοπάτι με κόστος 20$ το άτομο!!

Αφού ήπιαμε λίγο καφέ σκέφτηκα ότι αυτό το ποσό είναι υπερβολικό και ρώτησα τον οδηγό μας αν μπορεί να μας πάει στο σημείο που ξεκινάει το μονοπάτι για τους καταρράκτες και να βρούμε κάποιον άλλο από το δρόμο για να μας βοηθήσει.
Έτσι και έγινε και ευτυχώς γλιτώσαμε τα χρήματα,εξάλλου από ότι είδαμε μπορεί κάποιος να κάνει και μόνος του την διαδρομή αφού μιλάμε για μικρά μονοπάτια, στους επόμενους δύο καταρράκτες και το παιδί που μας συνόδευε πήρε μόλις 10.000 σελίνια από τον καθένα μας δηλαδή μόλις 2,20€!!!

Το τοπίο μαγικό στον πρώτο καταρράκτη είχαμε ενθουσιαστεί τόσο πολύ που δεν μας ένοιαζε καθόλου ότι είχαμε γίνει μούσκεμα από την ορμητικότητα του νερού! Ευτυχώς η κάμερα ήταν αδιάβροχη διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες με τα κινητά.

Θέλει λίγο προσοχή στο που πατάτε αφού το έδαφος γλιστράει και είναι επικίνδυνα να χτυπήσει κάποιος. Η εποχή που ήρθαμε (Ιούλιος) ιδανική αφού είναι χειμώνας για την Ουγκάντα και έχει βροχές κάτι που σημαίνει πολύ νερό και εντυπωσιακό θέαμα!

Στον πρώτο καταρράκτη υπήρχαν κάποιοι που ζητούσαν χρήματα για να αφήσουμε το αμάξι σαν είσοδο δηλαδή! Ουσιαστικά προσπαθώντας να κερδίσουν ότι μπορούν από τους τουρίστες, και κάποιος μας ακολούθησε λέγοντας μας ότι είναι 'manager' της περιοχής και πρέπει να πληρώσουμε είσοδο!
Αφού του έδωσα να καταλάβει ότι δεν ήμαστε κορόιδα σταμάτησε να μας ακολουθεί και έφυγε. Είναι μικρές λεπτομέρειες που πρέπει να προσέχει κανείς στα ταξίδια του και κυρίως όπως λέω πάντα να έχει τις σωστές πληροφορίες.

Καταλαβαίνω ότι πάνω στην ανάγκη τους οι άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν χρήματα από τους επισκέπτες όμως είμαι αρνητικός αν προσπαθούν να με κοροϊδέψουν, ενώ στην περίπτωση ενός πιτσιρικά που ήταν ευγενικός και κρατούσε την Σοφία να μην γλιστρήσει και μας βρήκε και έναν υπέροχο μικρό χαμαιλέων ήταν λογικό να του άξιζε μια ανταμοιβή.

Στον δεύτερο καταρράκτη που ήταν επίσης ορμητικός βγάλαμε επίσης υπέροχες φωτογραφίες με την Σοφία να πλησιάζει τόσο πολύ που να γίνεται εντελώς μούσκεμα!

Ευτυχώς ο καιρός ήταν ζεστός και δεν είχαμε πρόβλημα να κρυώνουμε, φεύγοντας ζητήσαμε από το παιδί που μας συνόδευε να μας πάει να μας δείξει την καλλιέργεια του καφέ και την διαδικασία επεξεργασίας του.

Δέχτηκε λέγοντας μας να δώσουμε στον ιδιοκτήτη ένα μικρό αντίτιμο όπως 5.000 σελίνια, τίποτα δηλαδή μπροστά στα 10$ το άτομο που μας είχε ζητήσει ο τύπος στο Sipi Resort που τον σκεφτόμουν και γινόμουν έξαλλος!

Πήγαμε λοιπόν στο σπίτι ενός αγρότη που μας έδειξε πως καλλιεργούν τον καφέ και πως παίρνουν το σπόρο μέσα από τους φρέσκους κόκκους για τα νέα φυτώρια.

Ήταν ιδιαίτερα φιλικός και φιλόξενος που ανέβηκε σε ένα ψηλό δέντρο με passion fruit για να βρει κάποια ώριμα και να μας δώσει να δοκιμάσουμε. Μου θύμισε λίγο από την φιλοξενία στην Κρήτη αφού καθώς φεύγαμε μας γέμισε και μια τσάντα με αβοκάντο σαν δώρο!!!όλα αυτά χωρίς να ζητήσει κάτι πάρα μόνο τα 5.000 σελίνια - δηλαδή μόλις ένα ευρώ!

Φύγαμε όντας ενθουσιασμένοι και μετά από μια στάση για ψώνια σε ένα μικρό μαγαζί στο χωριό πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Κάναμε και μια στάση για φαγητό σε ενα ξενοδοχείο όπου είχε και ίντερνετ για να μπορούμε να μιλήσουμε με τους δικούς μας.
Στην επιστροφή πέσαμε πάνω σε καταιγίδα και πραγματικά έριχνε νερό που σχεδόν δεν βλέπαμε μπροστά μας! Ευτυχώς είχαμε τελειώσει την βόλτα μας και απολαμβάναμε αυτήν την αλλαγή μέσα από το αυτοκίνητο. Όταν επιστρέψαμε στο διαμέρισμα φαινόταν ότι εδώ δεν είχε βρέξει καθόλου κάτι που δείχνει την ποικιλομορφία του κλίματος στην χώρα.

Την επόμενη και τελευταία μέρα στην jinja είχαμε σχεδιάσει να πάμε στους καταρράκτες itanda που βρίσκονται βόρεια στον ποταμό Νείλο και φτάνοντας εκεί στην είσοδο μας λέει ο υπεύθυνος ότι πρέπει να πληρώσουμε 15$ δολάρια το άτομο για να μπούμε!
Ασφαλώς για ακόμη μια φορά δεν θα δίναμε τόσα χρήματα και βλέποντας το αυτό ο υπάλληλος μας είπε ότι μπορούμε να περάσουμε με 10$ δολάρια, εκεί κάπου κατάλαβα ότι για να κάνει παζάρια μπορώ να το κατεβάσω εκεί που θέλω εγώ,δηλαδή το πολύ 20.000 σελίνια(4,40€) το άτομο και πολλά είναι!

Αφού δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς αφού θα φεύγαμε δέχτηκε και μπήκαμε με τον οδηγό να μου λέει: This is Uganda!
Φτάνοντας μας πλησίασε και εδώ κάποιος που ήταν και αυτός υπεύθυνος στον χώρο και ήθελε να μας ξεναγήσει για να πάρει ασφαλώς το ανάλογο αντίτιμο.

Άλλη μια φορά αρνηθήκαμε ευγενικά και αφού βγάλαμε φωτογραφίες πήραμε το στενό μονοπάτι παράλληλα με το ποτάμι μέσα από καλλιέργειες με καλαμπόκι φτάνοντας σε ένα σημείο που το νερό ήταν ήρεμο και είχαμε θέα τον καταρράκτη.

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>