Oυγκάντα - Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά...έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!
<< Προηγούμενη Σελίδα >>
Αφού περπατήσαμε περίπου 2,5 χιλιόμετρα αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στο Nile River Explorers που είχαμε πάει και την πρώτη μέρα για να καθίσουμε για φαγητό.
Εκεί δίπλα ήταν και το Quad Safari όπου είχαμε κάνει κράτηση για μια βόλτα με γουρούνες για μια ώρα με κόστος 50$ δολάρια.
Η τιμή ήταν πολύ υψηλή βέβαια όμως θέλαμε να δοκιμάσουμε αυτή την δραστηριότητα μέσα στο καταπράσινο περιβάλλον. Μας έδωσαν και φορέσαμε μια στολή για να μην λερώσουμε τα ρούχα μας και έπειτα κάναμε μερικές δοκιμαστικές βόλτες.
Το γκάζι ήταν στον αντίχειρα και θέλει λίγο χρόνο για να το συνηθίσεις, βέβαια τα φρένα ήταν σχεδόν ανύπαρκτα και τα λάστιχα ότι πρέπει για πατινάζ! Αφού μας ενημέρωσαν ότι για οποιαδήποτε ζημιά που θα προκαλέσουμε
εκείνοι δεν έχουν καμία ευθύνη....αφού δεν είναι ασφαλισμένες οι γουρούνες!!!!
Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να κάνουμε την βόλτα και να προσέχουμε ιδιαίτερα....η εμπειρία ήταν ωραία όμως προσωπικά δεν την προτείνω αφού είναι ακριβή και είναι εντελώς ανεύθυνο να λες ότι εμείς δεν παρέχουμε ασφάλεια! Υπήρχαν πολλά παιδιά σε όλη την διαδρομή που έτρεχαν να μας προλάβουν και ήταν εύκολο να γίνει κάποιο ατύχημα αν κάποιος πάει με ταχύτητα.
Επιστρέψαμε στο Nile River explorers που μας περίμενε η Σοφία που δεν ήθελε να δοκιμάσει και κατέβηκε για να κάνει ένα μανικιούρ. Εδώ να πω ότι υπάρχουν σκηνές που μπορείτε να μείνετε με κόστος περίπου 30$ δολάρια το βράδυ για δύο άτομα με θέα τον ποτάμι και είδαμε αρκετούς τουρίστες να μένουν εδώ.
Έτσι περάσαμε και αυτή η μέρα μας στην jinja που έχουμε πολλά να προσφέρει στον ταξιδιώτη σε πολύ υψηλές τιμές βέβαια,όπως και οι περισσότερες δραστηριότητες που αναφέρονται στους τουρίστες!
Το πρωί σηκωθήκαμε και πήγαμε για ένα καφέ κοντά στο διαμέρισμα μέχρι να έρθει ο οδηγός μας με τον Σίμο από την Καμπάλα για να μας πάρουν και να επιστρέψουμε αφού πρώτα πάμε μια βόλτα στον Ισημερινό. Ο Ισημερινός διασχίζει την χώρα και υπάρχει ένα σημείο περίπου 70 χιλιόμετρα από την Καμπάλα στα δυτικά. Χρειάστηκε να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα απλά για να βγάλουμε μια φωτογραφία και να αγοράσουμε μερικά αναμνηστικά από τα τριγύρω μαγαζιά όμως ήταν ωραίο σαν σκέψη να βρίσκεσαι με το ένα πόδι στο νότιο και με το άλλο στο βόρειο ημισφαίριο της γης!
Σήμερα θα περνούσαμε την μέρα μας στο Wakiso ένα μικρό χωριό όπου βρίσκεται το σπίτι του πάτερ Αντώνιου.
Ψωνίσαμε από την αγορά του χωριού ψάρια και λαχανικά με μακαρόνια για το βραδινό μας.
Έτσι φάγαμε όλοι μαζί σαν οικογένεια και πήγαμε για ύπνο νωρίς, έπειτα από μια πολύ φορτωμένη εβδομάδα ήταν κάτι που μας χρειαζόταν.
Το επόμενο πρωί ήταν η μέρα των γενεθλίων μου και αφού πήραμε τα πράγματα μας πήγαμε στην Καμπάλα για να αγοράσουμε μια τεράστια τούρτα και να πάμε να κάνουμε έκπληξη στα παιδιά στο Monde.
Ήταν Σάββατο και μέσα στο ίδρυμα ήταν μόνο τα παιδιά που μένουν μόνιμα εκεί. Είχαμε συνενοηθεί για την άφιξη μας πήγαμε στο μοναστήρι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας που όπως είπα παραπάνω βρίσκεται στο χώρο του ιδρύματος για να γιορτάσουμε όλοι μαζί.
Μοιράσαμε μπαλόνια στα παιδιά τα οποία ήταν κάπως αμήχανα καθώς όπως κατάλαβα δεν γνώριζαν από τέτοιες γιορτές. Ήταν όμως μια αφορμή για να φάνε γλυκό και αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελα να πάμε εκεί!
Σίγουρα τα πιο ξεχωριστά γενέθλια μου...όμως χωρίς την γυναίκα μου που για πρώτη φορά δεν ήταν μαζί μου έπειτα από 14 χρόνια!
Με την βοήθεια του Σίμο η τούρτα μοιράστηκε και εξαφανίστηκε σε δευτερόλεπτα!!! Αποχαιρετήσαμε τα παιδιά αυτή την φορά για τελευταία φορά και πήγαμε για ένα τελευταίο γεύμα πριν τον Γολγοθά της επιστροφής στο Εντέμπε δίπλα στην λίμνη Βικτόρια όπου φάγαμε φρεσκότατο ψάρι "Τιλάπια" που ήταν πεντανόστιμο!
Έπειτα πήγαμε στο αεροδρόμιο όπου αποχαιρετήσαμε το Σίμο και τον οδηγό μας τον Ισμαήλ που ήταν υπέροχη παρέα και μας βοήθησαν τόσο πολύ σε αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι!
Η επιστροφή ιδιαίτερα δύσκολη με πολύωρη αναμονή όμως με την σκέψη στο μυαλό από τις γλυκές παιδικές φατσούλες να μας συνοδεύουν.
Ακόμη και τώρα δεν χάνουμε την επαφή μαζί τους αφού έχουμε επικοινωνία μέσω του πάτερ Ιωάννη που μου έστειλε φωτογραφίες με τα παιδιά να παίζουν στην παιδική χαρά μαζί με τις ευχές του.
Για ακόμη μια φορά θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους στήριξαν αυτή την προσπάθεια και ασφαλώς όλη την παρέα που βρεθήκαμε εκεί και ζήσαμε μοναδικές στιγμές, και κλείνω με ένα αγαπημένο απόφθεγμα του Νίκου Καζαντζάκη:
Να αγαπάς την ευθύνη, να λες,εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω!
<< Προηγούμενη Σελίδα >>