Oυγκάντα - Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά...έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>

Έπειτα από 4 ώρες από την στιγμή που ξεκίνησε το μαγείρεμα το φαγητό ήταν έτοιμο! Μας ξάφνιασε το γεγονός ότι για να πάρει χρώμα το ρύζι τσιγαρίζουν τα κρεμμύδια μέχρι να καούν και έπειτα προσθέτουν τις ντομάτες. Πάντως από γεύση ήταν υπέροχο,τώρα στην προσπάθεια μας να φάμε με τα χέρια γίναμε περίγελος στα παιδιά αλλά ήταν υπέροχα που καθόμασταν κατάχαμα όλοι μαζί μέσα σε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Μοιράσαμε και τους χυμούς που πήραμε από την αγορά του Bombo με κόστος 10.000 σελίνια το κιβώτιο που είχε μέσα 28 τεμάχια. Όταν τώρα ήρθε η ώρα για τα σοκολατάκια έγινε το έλα να δεις!

Όλοι μας ήμασταν χαρούμενοι και κυρίως τα παιδιά, προσπαθήσαμε να δώσουμε όσο περισσότερο χρόνο στο καθένα ξεχωριστά. Τα κορίτσια της παρέας πλησίασαν περισσότερο και τα μεγαλύτερα κορίτσια του ιδρύματος ώστε να μιλησουν μαζί τους για τις συνθήκες που επικρατούν και αν είναι ευχαριστημένες με το επίπεδο εκπαίδευσης.
Όπως λέει και ο τίτλος της ιστορίας μου, "Πώς να κρυφτείς απ'τα παιδιά....έτσι κι αλλιώς τα λένε όλα!"
Χρήσιμες πληροφορίες που μάθαμε απ' τα παιδιά μας βοήθησαν ώστε να διαπιστώσουμε ότι γίνεται πραγματική δουλειά εδώ πέρα, και συζήτησα με τον Πάτερ Ιωάννη για πράγματα που θα μπορούσαν να βελτιωθούν όσον αφορά τις συνθήκες που μένουν τα παιδιά.

Τους είχαμε και μια μεγάλη έκπληξη την οποία θα φέρναμε τις επόμενες ημέρες. Ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή με πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό, δωρεά της πολιτείας Τυμπακίου, τόπο καταγωγής του Κωνσταντίνου και της Στέλλας, μαζί με ένα προτζέκτορα για να προβάλουν το μάθημα στο τοίχο τον οποίο αγόρασε με τις οικονομίες της η μικρή "Ευχή" η κόρη του Κωνσταντίνου που ήθελε και αυτή να βοηθήσει και μας συγκίνησε όλους πραγματικά.

Αφού τελειώσαμε και την σημερινή ημέρα στο Bombo αποχαιρετήσαμε του υπεύθυνους και τα παιδιά καθώς και τις δασκάλες, είχαμε σκοπό να ξανάερθουμε όμως δεν ήθελα να το γνωρίζουν για να τους κάνουμε έκπληξη, και αυτή την φορά θα είχαμε μαζί εκτός από τον υπολογιστή και μεγάλη ποσότητα από τρόφιμα.

Φεύγοντας από το Bombo περιπλανηθήκαμε στην μικρή αγορά του Wakiso αφήνοντας την Στέλλα σε ένα κομμωτήριο για να κάνει τα μαλλιά της με πλεξουδάκια [κόστος 30.000 σελίνια] τα οποία ήταν υπέροχα και εμείς πήγαμε μια βόλτα στο σπίτι του πάτερ Αντώνιου για λίγο.

Επιστρέφοντας στην Καμπάλα πήγαμε σε ένα εστιατόριο για φαγητό και κυρίως για να βρούμε ίντερνετ για να επικοινωνήσουμε με τις οικογένειες μας. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του ταξιδιού καθότι φεύγαμε νωρίς το πρωί και γυρίζαμε αργά την νύχτα στο διαμέρισμα με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα νέο μας και όπως είναι φυσικό υπήρχε ανησυχία. Εκτός αυτό όλοι μας θέλαμε να μοιραστούμε τα έντονα συναισθήματα μας με τους δικούς μας ανθρώπους. Ο Σίμος είχε φροντίσει και μας πήγαινε στα καλύτερα μαγαζιά όπου το φαγητό ήταν πολύ καλό παρόλο που αναζητούσαμε κάποια παραδοσιακό πιάτο της χώρας για να δοκιμάσουμε και δεν υπήρχε, οπότε και αποφασίσαμε να πούμε στην ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος που μέναμε να μας μαγειρέψει κάποια από τις επόμενες μέρες μερικές παραδοσιακές συνταγές και να φάμε όλοι μαζί.

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>