Oυγκάντα - Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά...έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>

Στη συνέχεια άρχισαν να καταφθάνουν τα παιδιά από τις τάξεις και αυτό σήμαινε ότι κάποιος έπρεπε να παίξει μαζί τους ώστε να αφήσουν τους υπόλοιπους να δουλέψουν με την προετοιμασία του φαγητού, η Σοφία ήταν στον εσωτερικό χώρο της κουζίνας που ο καπνός από την φωτιά έκανε αποπνικτική την ατμόσφαιρα βοηθώντας στο κόψιμο του κρέατος μιας και είναι καλή σε αυτό.

Εγώ αφού δεν μπορούσα να βοηθήσω είπα να δείξω στα παιδιά τα μυστικά της μπάλας! Έβαζα λοιπόν κάποια από αυτά στο τέρμα και προσπαθούσα να τους δείξω πώς να σουτάρουν σωστά την μπάλα.

Προσπάθησα να τα βάλω σε μια σειρά όμως μάταια, αντίθετα ο Κωνσταντίνος έδειχνε να τα καταφέρνει πολύ καλά με το πλήθος των παιδιών που βρισκόταν γύρω του. Είχε ένα ιδιαίτερο τρόπο να τον ακούνε και να τα απασχολεί, μαθαίνοντας τους πολύ χρήσιμα πράγματα.....όπως το τραγούδι του Ρουβά : Η καρδιά μου χτυπά μόνο για σένα! 😂😂😂

Και όσο απίστευτο και αν ακούγεται έπειτα από λίγη ώρα υπήρχαν παιδιά που ψιθύριζαν τους στίχους. ....😲 οι οποίοι μάλιστα συνοδευόταν και από το ανάλογο χορευτικό. 😂😂

Έπειτα έφυγα με τον Σίμο και τον Ισμαήλ για να πάμε ξανά στην αγορά να πάρουμε στρώματα, καθώς είχαμε δει στα δωμάτια κάποια από τα παιδιά να κοιμούνται στις τάβλες.
Θελαμε συνολικά 20 στρώματα αλλά βρήκαμε μόλις 10 και αυτά που 3 διαφορετικά μαγαζιά, και με αρκετό παζάρι πετύχαμε σε όλα την ίδια τιμή 55.000 το τεμάχιο. Αρκεστήκαμε σε αυτά και κάποια από τις επόμενες μέρες θα πηγαίναμε για να αγοράσουμε τα υπόλοιπα.

Έγραφα σε ένα μικρό ημερολόγιο τις δουλειές που έπρεπε να γίνουν καθημερινά ώστε να μην χάνουμε τον έλεγχο γιατί όπως είπα όλο αυτό ήθελε σωστό συντονισμό και εδώ ποτέ δεν σου βγαίνει μια δουλειά στο χρόνο που περιμένεις, η κίνηση, τα παζάρια, ακόμα και η αργοπορία των υπαλλήλων για να σε εξυπηρετήσουν μας έτρωγε καθημερινά πολύ χρόνο.

Για να καταλάβετε για να αγοράσουμε αυτά τα δέκα στρώματα χρειάστηκε 1,5 ώρα και η αγορά βρισκόταν μόλις 10 λεπτά από το ίδρυμα.

Γυρίζοντας πίσω, το φαγητό ήταν σε καλό δρόμο και με την βοήθεια κάποιων μαθητών βάλαμε τα στρώματα στις θέσεις τους,η χαρά τους μεγάλη και ικανοποίηση η δική μας ακόμα μεγαλύτερη, κάποια βέβαια δεν πήραν και κατέβασαν το κεφάλι στεναχωρημένα χωρίς όμως να μου πουν τίποτα, αφού τους εξήγησα ότι στις επόμενες μέρες θα φέρουμε για όλους επανήλθε το χαμόγελο στο προσωπάκι τους.

Όλο αυτό τον καιρό πιο πολύ εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι σε καμία περίπτωση κανένα από τα παιδιά δεν μας ζήτησε τίποτα, και ακόμα και αν αφήναμε σοκολατάκια σε κάποιο σημείο τα οποία θα μοιράζαμε μετά το φαγητό κανένα δεν πήγαινε να πάρει, δεν μας παραπονέθηκε κανένα τους για τα σκισμένα ρουχαλάκια του,τα γυμνά πόδια του,όλα τους ήθελαν μόνο αγάπη από εμάς και παιχνίδι......σαν παιδί ήμουν τυχερός καθώς μεγάλωσα παίζοντας ώρες ατελείωτες στις αλάνες, χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο, και μπορούσα να τα καταλάβω αυτά τα παιδιά. Έδωσαν σε όλους μας μαθήματα, μόνο όταν μοιράζαμε καραμέλες πολλά από αυτά περνούσαν από την ουρά και δύο και τρεις φορές και δεν τελείωναν με τίποτα οι ουρές.....όμως με γέλια προσπαθούσαμε να τα ελέγξουμε, άλλωστε καραμέλες υπήρχαν σε αφθονία, γι'αυτό και φροντίσαμε να τους δείξουμε πως να πλένουν τα δοντάκια τους γιατί με τόσα γλυκά θα πάθαιναν τίποτα 😋😂😂

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>