Oυγκάντα - Πως να κρυφτείς απ'τα παιδιά...έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>

Φάγαμε όλοι μαζί μαθαίνοντας και χρήσιμες πληροφορίες για το επίπεδο ζωής της ανώτερης ταξης της χώρας καθώς ο οικοδεσπότης μας ήταν γιατρός, καθηγητής και μέλος στο ερευνητικό κέντρο και η γυναίκα του δασκάλα.
Στο σπίτι υπήρχαν 4 άτομα υπηρετικό προσωπικό και όπως καταλαβαίνετε για την Ουγκάντα ήταν μια πλούσια οικογένεια με 4 παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό.
Η ώρα πέρασε και ήρθε η στιγμή που έπρεπε να αποχαιρετήσουμε τα παιδιά τον Κωνσταντίνο και την Στέλλα που θα πήγαιναν στο αεροδρόμιο για να επιστρέψουν στην πατρίδα. Ένιωσα όμορφα που έστω και σε τόσες μέρες βίωσαν έντονα συναισθήματα και πέρασαν αξέχαστες στιγμές όπως είπαν, και δεν θα έφευγαν αν δεν υπήρχαν εργασιακές υποχρεώσεις.

Η απόσταση από το κέντρο της Καμπάλα για το αεροδρόμιο του Εντέμπε είναι περίπου 40 λεπτά με το αυτοκίνητο όμως αν πέσετε σε κίνηση μπορεί να φτάσει και πάνω από μια ώρα, ευτυχώς έχουν φτιάξει ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο με διόδια που δεν έχει πολύ κίνηση.

Τη επόμενη μέρα θα πηγαίναμε ξανά στην περιοχή της Degeya στο Bombo για να πάρουμε την Mama μαζί μας στην αγορά και να ψωνίσουμε διαφορετικά υλικά για φαγητό ώστε να δώσουμε στα παιδιά και διαφορετικές γεύσεις.
Μόλις φτάσαμε ήταν έτοιμη και η ας περίμενε και πραγματικά κάναμε σπουδαία δουλειά, αφού σηκώσαμε όλη την τοπική αγορά σε σημείο που πληρώσαμε 30.000 σελίνια σε ένα φορτηγό για να μεταφέρει τα τρόφιμα.
Πολλές πράσινες μπανάνες(18.000 το μεγάλο τσαμπί) που καθαρίζονται και ψήνονται και μοιάζουν με πατάτες, ένα τσουβάλι πατάτες Irish περίπου 200 κιλά το οποίο αναρωτιόμουν πως θα το σηκώσουν......και γιατί τα κάνουν τόσα μεγάλα!!!Όταν είδα έναν άντρα να το βάζει στη πλάτη με την βοήθεια άλλων τριών και να το φορτώνει στο φορτηγό απλά έμεινα με το στόμα ανοιχτό!

Ασφαλώς πήραμε διαφορά λαχανικά, φύλλα από μπανανιές για να σκεπάσουμε το ρύζι καθώς θα ψήνεται και να πάρει ωραίο άρωμα, καπνιστά ψάρια μαζί με ένα πολτό από φυστίκια τα οποία βάζουν πάνω στο ψάρι, ένα κιβώτιο μακαρόνια για όσα παιδιά θέλουν να φάνε κάτι διαφορετικό, χυμούς,πλαστικά πιάτα, κάποια μαγειρικά σκεύη, πολύ αλάτι που παρατήρησα ότι ήταν αρκετά ακριβό, και ξανά 70 κιλά βοδινό το οποίο αφήσαμε την Σοφία που ήταν η ειδικός για να επιβλέπει την ποιότητα, τέλος πήραμε δύο μεγάλες κατσαρόλες ώστε να αλλάξει τις παλιές που είχε.

Φτάσαμε στο ίδρυμα όπου ήδη είχαν ξεφορτώσει τα πράγματα και είχαν έρθει οι μεγαλύτερες μαθήτριες για να βοηθήσουν στην προετοιμασία του φαγητού, αφού τώρα υπήρχαν πολλά μαχαίρια για να βοηθήσουν όλοι.
Για ακόμη μια φορά παίξαμε με τα παιδιά μέχρι την στιγμή που εγώ έπρεπε να φύγω για να αναζητήσουμε μια παιδική χαρά που ήξερα ότι θα τα ξετρελάνει.

Φύγαμε έτσι με το Σίμο και τον οδηγό τον Ισμαήλ και αναζητούσαμε κάποιον που πουλάει κάτι τέτοιο. Χρειάστηκε να οδηγήσουμε περίπου μια ώρα ώστε να βρεθούμε έξω από ένα σιδηρουργείο που είχε κούνιες, τραμπάλες για πώληση. Το μαγαζί ήταν κλειστό έγραφε όμως τηλέφωνο και σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του συμφωνήσαμε την τιμή στην οποία δεν έκανε καθόλου έκπτωση και θα δίναμε τα λεφτά στο γιο του που ήταν εκεί και θα μας έδινε την απόδειξη. Κόστισε 1.350.000 σελίνια για να αγοράσουμε κούνιες, τραμπάλα και άλλη μια κούνια λίγο διαφορετική αλλά μπροστά στην χαρά των παιδιών νομίζω ότι άξιζε τα λεφτά της. Για την μεταφορά όλων αυτών σταματήσαμε ένα φορτηγό που περνούσε συμφωνήσαμε να του δώσουμε 70.000 σελίνια και φύγαμε.

Μέχρι να φορτωθούν τα πράγματα πήγαμε και πήραμε και ένα μεγάλο πλαστικό βαρέλι με βρύση(70.000 σελίνια) στον πάτο για να το γεμίζουμε με νερό και να πλένουν τα παιδιά τα χέρια τους πριν το φαγητό,καθώς έπρεπε κάποιος να κάθεται για ώρα να ρίχνει με ένα ποτήρι σε κάθε παιδί λίγο νερό για να πλυθεί.

Όταν επιστρέψαμε και είδαν τα παιδιά την παιδική χαρά φορτωμένη στο φορτηγό έγινε πανικός....είχαν ξετρελαθεί απ'την χαρά τους και δεν τα κάναμε καλά!

Ο Μπάμπης με την Σοφία που είχαν μείνει σχεδόν 3 ώρες μόνοι του με τα παιδιά προσπάθησαν να τα απασχολήσουν λέγοντας τους παραμύθια, ζωγραφίζοντας τους φατσούλες στα χέρια και φτιάχνοντας κοτσιδάκια στα μαλλιά.

Βέβαια δεν μπορούσαμε άμεσα να φτιάξουμε την παιδική χαρά για να παίξουν με ασφάλεια καθώς έπρεπε να σκάψουν βαθιά και να μπει τσιμέντο και ήταν αργά όμως αφού δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τον ενθουσιασμό των παιδιών τα κρατούσαμε ώστε να παίξουν κάποια ώρα και στην συνέχεια έσκαψε ο Σίμος ένα μεγάλο λάκκο και βάλαμε την τραμπάλα για να παίξουν.
Το δύσκολο τώρα ήταν να βάλεις αυτά τα παιδιά στην σειρά και να μην σκοτωθούν μεταξύ τους!

Εχθές μου έστειλε ο πάτερ Ιωάννης φωτογραφίες με τα παιδιά να παίζουν όλα μαζί χαρούμενα και αυτό ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για όλους μας καθώς και για όλους τους ανθρώπους που στήριξαν την προσπάθεια μας.

<< Προηγούμενη Σελίδα ..... Επόμενη Σελίδα >>